اعتراف

ﻣﻦ ﺷــــــــــــــــــــﺮﻣﻨﺪﻡْ
ﻭﺍﺳﻪ ﻭﻗﺘﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺮﻡ ﻭﻟــــــــﻰ
ﻣﻮﻧﺪﻡ
ﻭﺍﺳﻪ ﺣﺮﻓﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺰﻧﻢ ﻭﻟﯽ ﻧﺰﺩﻡ
ﮐﻪ ﺣﺮﺭﺭﺭﺭﻣﺖ ﺑﻤﻮﻧﻪ..
ﻭﺍﺳﻪ ﺣﺮﻓﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﯽ ﻧﺰﻧﯽ ﻭﻟﯽ
ﺯﺩﯼ..
ﻭﻟــــــــﻰ ﺷﮑﺴﺘﯽ ..
ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﮐﻪ ﺍﺯﺕ ﺗﻮ ﺫﻫﻨﻢ ﺑﻮﺩﻭ
ﺣﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﻟﻢ ﺑﻮﺩﻭ
ﺣﺮﻣﺖ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻣﻮﻧﺪﻧﻤﻮ..
ﻫﻪ
ﺁﺭﻩ ﺷــــــــــــــــــــﺮﻣﻨﺪﻡْ
ﻭﺍﺳﻪ ﻣﻮﻧﺪﻧﻢ ﭘﺎﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﺩﻋﺎ ﺩﺍﺷﺖ
ﻭﺍﺳﻪ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺧﻮﺭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﺴﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ
ﺣﺴﺮﺗﻢ ﻣﻮﻧﺪﻥ..مث
ﺧﻮﺩﻡ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ!
ﮔﻠﻪ ﻧﯿﺴﺖ ! ﮐﯿﻨﻪ ﻧﯿﺴﺖ! ﻋﻘﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ! ﯾﻪ
ﺍﻋﺘﺮﺍﻓﻪ
ﻣﻦ .......... ﺷـــــــــــــﺮﻣﻨﺪﻡ !!!!..