دیوانه منم. . .
که هربار مرا از خود می رانی
بازهم عاشقانه می خواهمت
همانی که مدت هاست
بدخلقی هایت را به دل نمی گیرد
دیوانه منم
که در نبودنت
شبی هزار بار می میرم و زنده می شوم
همان که
دل کندن را بلد نیست
آری دیوانه منم. . .
جایی نوشته بود:
با دیوانگان مهربان باشید
آنان را دوست بدارید
درعجبم
چرا تو دوستم نداری. . !
من که دیوانه ای بیش نیستم. . .
"حاتــمه ابراهیــــم زاده"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر